11 mei

Na een korte nacht gingen we samen met Anke en Wilhelm naar de kerk. De laatste keer dat we konden meegaan. Het was een andere predikant dan de vorige keren. Hij was veel ouder en het was meer serieuzere dienst. We vonden het ook eens leuk om iemand anders aan het werk te zien.

Daarna wilden Anke en Wilhelm samen met ons Kaaskoek gaan eten. Blijkbaar is het zeer bekend in Zuid-Afrika. We hadden dit nog nooit gegeten en waren zeer benieuwd. Ze namen ons mee naar een zeer gezellig plekje in Paarl. Anke, Sien en Ruth bestelden een warme chocomelk en een kaaskoek. Wilhelm dronk rooibosthee en een kaaskoek. De kaaskoek was blijkbaar niet zoals Anke deze wou eten, maar het was wel lekker.

Dan gingen we naar de videotheek in Paarl en namen enkele films mee naar huis. Toen we thuiskwamen, begonnen we met het inpakken van onze valiezen. Dit verliep vlotter dan we allebei dachten. We hadden zelf nog wat plaats over in onze koffer. 

Hierna keken we naar een Afrikaanse film: ‘Klein Karoo’. We kregen ondertussen allemaal een beetje honger. Wilhelm bestelde dan 4 pizza’s. Ondertussen keken we nog naar een aflevering van Dexter. Dit is een serie die Wilhelm volgt.

Na het eten van de pizza’s keken we naar een film die Wilhelm had gekozen. Grudge Match. Wij werkten nog wat voor school. We moesten nog onze reflecties en de blog typen. Anke was blijkbaar ook zeer moe en heeft heel de film liggen slapen.

Toen de film gedaan was, ging Wilhelm bij de buren vragen of ze een weegschaal hadden. Gelukkig hadden ze er één. We wogen elk om beurt onze koffers en gelukkig waren ze niet te zwaar. We konden nog wat extra souvenirs kopen. Hierna werkten we nog wat verder. Ruth zette al de reflectie in het portfolio bestand en Sien typte de blog. Ondertussen keken Wilhelm en Anke naar de eerste vier afleveringen van Beauty & the Beast.

We aten nog een kleine snack en keken nog naar de Afrikaanse film: ‘Semi Soet’. Dan was het tijd om in ons bedje te kruipen want morgen is het al zover… We vertrekken terug naar huis.

We kunnen allebei niet geloven dat we nu al moeten vertrekken. De tijd is voorbij gevlogen. We hebben super leuke mensen ontmoet en hebben de tijd van ons leven beleefd. We willen via deze weg nog eens onze ouders bedanken omdat we de kans kregen om naar hier te komen.

Ps.: We wensen alle mama’s een gelukkige Moederdag toe. Vooral onze mama’s willen we in de bloemetjes zetten en we vinden het jammer dat we deze dag niet met hen kunnen vieren. Dinsdag zullen we hen een dikke knuffel geven.

10 mei

Na het verassingsfeest voor Sien, had iedereen nood aan slaap. Wilhelm kon jammer genoeg niet uitslapen. Hij wilde gaan kijken naar de wedstrijd van GIM tegen Eversdale. Zo kon hij wat de competitie bespieden.

Doordat Wilhelm zo vroeg op was, werd Dexter ook wakker, met alle gevolgen van dien. Dexter heeft ontdekt hoe hij de schuifdeur van Ruths kamer kan openen. Hij ging dan recht op haar zitten, zodat ze wakker werd. Gedaan met de rust.

Dan een lekker ontbijtje en wat rustig wakker worden in de zetel met Anke. Een lange douche nemen en nog wat op internet surfen zorgde ervoor dat iedereen zich rustig kon klaarmaken. Nadat iedereen klaar was vertrokken we met de auto. We moeten nog genieten van onze laatste dag.

Samen met Anke gingen we nog eens naar het winkelcentrum. 

Ze had nog enkele dingen nodig. Daarna gingen we nog een stapje zetten in het mooie Zuid-Afrika.

We gingen naar Fairview. Dit is een wijnplaats waar je ook kaas kunt proeven. Daar worden alle kazen gemaakt van geitenmelk. Toen we aankwamen zagen we dan ook enkele geiten staan. De cuties.

Samen met Anke besloten we om een cheese- en winetasting te doen. We konden 6 wijnen proeven. Tijdens het proeven van de wijnen, mochten we ook rondlopen en enkele kazen proeven. Er zaten enkele heerlijke kazen en wijnen tussen. Anke heeft zelf enkele gekocht voor ’s avonds.

Daarna gingen we naar het restaurant op de wijnplaats. Sien en ik bestelden één van de wijnen die we hadden geproefd. We aten dan elk iets supers lekker. Heerlijk. We konden de wijn niet helemaal opdrinken. Gelukkig konden we ook de fles wijn meenemen.

Toen we terug thuis kwamen, keken we samen met Anke naar enkele filmpjes op youtube van onze favoriete film Frozen. ‘Do you want to build a snowman?’ Dan toonde Anke ook nog enkele foto’s van toen ze in Nederland was. We keken dan samen ook nog naar de foto’s van de trouw van Anke en Wilhelm. Anke gaf wat extra uitleg bij sommige foto’s. De tijd ging zo vlug voorbij dat we ons vlug moesten klaarmaken om te vertrekken naar Sandra. Want… vanavond is er een pokeravond!

Samen met Anke vertrokken we naar Sandra. Wij moesten zorgen voor de gezonde hapjes. Toen we bij Sandra aankwamen was Déon (de bruidegom van vorige week zaterdag) er ook al. De braai was ook al aangestoken. Er lagen heerlijke ribbetjes op. Toen alle hapjes klaar waren, zaten we buiten te kijken naar de rugby. Het was blijkbaar een zeer belangrijke avond. 

Na de tweede helft gingen we terug naar binnen. Het was kouder aan het worden. Mienke is duidelijk ook een hevig supporter. Ze haalde al haar spandoeken tevoorschijn. Wij genoten ook van onze laatste rugbywedstrijd. We beginnen het spel steeds meer en meer te appreciëren.

Dan begonnen we aan de pokeravond. Wilhelm en Mienke zetten alles klaar. We moesten elk 50 rand inzetten. In het begin hadden we nog wat hulp nodig van Wilhelm, maar later konden we al alleen ons mannetje staan. 

Ruth was de eerste die al haar chips verloor. Ze was echt moe en besloot dan maar om wat te gaan slapen op de bank. Ondertussen speelden de anderen verder. Toen Ruth wakker werd, ging ze terug naar de tafel. Ondertussen hadden Anke en Sien ook al hun chips verloren.

Het werd nog spannend tot op het einde. Wilhelm ging dan uiteindelijk met de prijs lopen. Na de leuke avond gingen we terug naar huis. Warme kleren aantrekken en dan in ons bedje kruipen. Nog  5 uurtjes slapen en dan moeten we opstaan om te vertrekken naar de kerk.

9 mei

Vandaag wordt Sien 21 jaar. Ze werd ’s morgens onmiddellijk al verrast door Ruth en Anke die Happy Birthday zongen voor haar. Anke gaf een ketting aan Sien met het continent van Afrika, echt heel mooi. Ruth kreeg ook een armbandje. 

Rond 7 uur vertrokken voor de laatste keer naar de school. Toen we in school kwamen, feliciteerden alle leerkrachten Sien voor haar verjaardag. We gingen de chocomousse in de frigo zetten in de leraarskamer.

Toen de schooldag begon voor graad R, kwamen alle kinderen samen in de klas van juf Marianne. Daar zongen ze voor Sien. 

De juffen vertelden ook dat het onze laatste dag was op de school, daarna kregen we vele drukkies (knuffels) van de jongens. Het was zo een beetje een dubbel gevoel vandaag. We moesten feest vieren omdat Sien jarig is, maar we moeten wel afscheid nemen van iedereen…

Na het gezamenlijke moment in de klas van juf Marianne gingen we naar de pt (beweging les) in de zaal. De kinderen moesten een bal dribbelen naar elkaar. 

Dan werd er nog een schrijflesje gegeven door de juffen. Rond 10.00 uur was het in de gangen van de school weer verkoop van snoepgoed door de ouders. De kinderen van graad R gaan daar ook naartoe. 

Wij werden dan verwacht in de leraarskamer omdat de leerkrachten van de klassen van de lagere school ook nog afscheid wilden nemen van ons. Toen we binnenkwamen in de leraarskamer, hingen er vlaggetjes op ‘Happy Birthday Sien’. Echt heel mooi gedaan. Op de tafel lagen er ook nog enkele zaken die voor de verjaardag van Sien waren. (Zie foto’s). 

Lilly en Emma waren vetkoek aan het maken (een soort grote oliebollen), dit was een traktaat van de leerkrachten die ook nog deze week jarig waren. Die vetkoeken konden we dan besmeren met enkele dingen die op tafel stonden. 

Nikki had ook cupcakes gebakken voor de verjaardag van Sien. Het waren hele mooie cupcakes. 

Toen alle leerkrachten er waren, deed juf Sandra een speech. Ze vertelde dat het onze laatste dag was en ze bedankte ons voor wat we allemaal gedaan hadden. Ze zongen ook nog een verjaarsdagsliedje voor Sien. 

Sien kreeg van Sandra ook nog een beeldje dat Lilly, Emma en de twee graad R juffen betaald hadden. Hier in Zuid-Afrika is 21 heel belangrijk. Dit is de sleutel naar de volwassenheid. 

Er stond al heel veel eten op tafel, maar wij zetten ook nog onze chocomousse erbij. De leerkrachten die ervan aten vonden het heel lekker. Als alle leerkrachten terug naar de klassen waren, sloegen we nog een babbeltje met Lilly en Emma en vroegen we of we nog wat moesten helpen om op te ruimen.

Wij gingen dan ook terug naar klas. Daar waren ze bezig met het werkje voor Moederdag. Ze hadden nog heel veel werk. Het was moeilijk voor de jongens om de kleine pareltjes op het elastiekje te spitten. 

Toen alle kleuters klaar waren, deden we een kleine schattenzoektocht. We verstopten gekleurde bollen in de klas, die mochten ze elk om de beurt zoeken. Per bol die ze vonden, kregen ze een tip van waar de schat zou kunnen liggen. Als ze alle tips hadden, mochten ze samen overleggen waar de schat zou kunnen liggen. De schat was de chocomousse die we gemaakt hadden. Dus daarna trakteerden we met onze chocomousse. De kleuters vonden het heel lekker.

Als de school voor de kleuters gedaan was, kregen we nog enkele knuffels van de jongens. Dan bedankten we de juffen nog voor alles en namen we afscheid.

Daarna mochten we de sleutels van de auto van Anke halen. Ze had nog een vergadering en wij mochten iets gaan eten. We beslisten om samen een pizza te eten.

 We maakten ook een afspraak bij de kapster voor Ruth. Ze mag al om 16.00 uur gaan met haar haren.  Ze zal haar haren kort knippen. Spannend…

Na het eten van de pizza moesten we terug naar de school omdat Anke de auto nodig had om bij de hockey te geraken. Daarna mochten we de auto opnieuw gebruiken en gingen we naar het kapsalon voor Ruth. De kapster stelde veel vragen over België en Ruth was toch wel wat zenuwachtig om haar lange haren ervan te knippen. In één knip gingen haar lange haren eraf… Het is een heel heel mooi resultaat en wij vinden het allebei mooi.

Daarna gingen we nog even naar de mall want Sien zou graag nog een Afrikaanse band hebben voor in haar vlechtjes. Toen vertrokken we naar huis en maakten we ons klaar om ’s avonds naar Klapmuts te gaan.

Daar gingen we nog iets drinken met de andere studenten, Charlène en Stephen. (dacht Sien). Sien moest geblinddoekt uit de auto stappen van Charlène. Sien ging binnen in het huis en deed haar blinddoek af…. Daar zaten heel heel veel mensen. Alle graad R juffen van Klapmuts, familie van Charlène, de andere studenten, Charlène en Stephen en Anke en Wilhelm bleven ook. Sien was echt heel erg verrast. Ze begonnen onmiddellijk Happy Birthday te zingen. Sien wist niet zo goed hoe ze moest reageren.  Ze kreeg heel veel leuke cadeautjes. We praatten gezellig wat bij met de studenten en met de graad R juffen. Dan was het tijd om te eten. Het was spitbraaie met lekker groentjes en aardappels. Daarna begonnen we heerlijk te dansen.

 Het werd echt een super avond en een verjaardag om nooit meer te vergeten. Via deze weg wil Sien haar ouders nog eens bedanken die dit toch allemaal mogelijk maakten, ook Charlène voor de hele goeie organisatie en alle andere mensen die het allemaal hebben kunnen verzwijgen en erbij waren. Het was echt fantastisch en met geen woorden te beschrijven…. BAIE BAIE DANKIE vir die leuke verjaarsdag!! Eentje om nooit te vergeten! (We hebben niet veel foto’s van deze avond maar er staan er al enkele op fb).

8 mei

Vandaag onze voorlaatste dag in Primary school Klein Boishaai. We mochten vele lessen geven vandaag. Ruth stond in de Afrikaanse klas en Sien stond in de Engelse klas.

Toen we aankwamen in de school begonnen we onmiddellijk met het knippen van flessen want die hebben we nodig om enkele zaken te knutselen (zie werken in deelgroepen).

 De schooldag begon in beide klassen met een godsdienstles die gegeven werd door ouders van de kleuters.

 In de Afrikaanse klas duurde dit wat langer dan in de Engelse klas en daardoor had de Engelse klas alleen beweging. In de bewegingsles moesten ze een tennisbal gooien tegen de muur en terug vangen. 

Als de klassen allebei klaar waren met hun lessen, was het terug tijd voor kleine snack.

Daarna gaf Sien in de Engelse klas een muziekactiviteit. Waarbij de kleuters een muziekpartituur moesten maken. 

Toen gaf Sien ook nog een bespreking over watervervuiling. De kinderen wisten hier al heel veel over. Ruth mocht in de Afrikaanse klas deze lessen niet doen omdat ze iets anders gepland had die eerst moest gebeuren.

Wij begeleidden wel alle twee het werken in deelgroepen. Aan één tafel moesten ze een blaadje invullen over afval sorteren, 

aan de tweede tafel maakten ze een muziekinstrument (een rasta), aan de derde tafel maakten ze een werp en vang spelletje (zie foto) dit moesten ze versieren met stickers. 

Als laatste werkje mochten ze een wiskundespelletje doen met klei. (zie foto). 

We begeleidden de kinderen waar nodig. De kinderen die klaar waren met al hun werkjes mochten gaan spelen.

Tijdens de pauze zochten juf Marianne en Wendy nog iets om te maken van moederdag. Dit is een groot verschil in vergelijking met ons. Bij ons in België als het Moederdag is, is dit ook altijd het thema en wordt er altijd veel werk in het cadeautje gestoken. Wij vertelden dit ook aan de juffen, zij vonden dat een beetje vreemd dat wij een hele week rond het thema ‘moederdag’ werkten. Nu ja, overal andere gewoonten zeker.

Na de pauze vertelde Sien in de Engelse klas een Afrikaans verhaaltje. De juf vindt het ook eens nodig dat ze in de Engelse klas Afrikaans horen. Ruth deed een tik tak opvoering in de Afrikaanse klas. De kleuters waren terug heel enthousiast. We zijn toch blij dat we dit tik tak huis laten meebrengen hebben door onze ouders. We laten het achter in Klapmuts (in de armere school). 

Toen de kleuters verdeeld werden in groepen om te gaan sporten, gingen wij in de school rond met de affiches die we maakten met de kleuters. Op de affiche stond een pictogram van een mannetje die iets in de vuilnisbak gooide. Dit is om te tonen, dat de kinderen alle papiertjes in de vuilnisbak moeten gooien. In elke klas gaven we twee tekeningen die ze mochten uithangen in de klas. Alle leerkrachten waren heel enthousiast over dit kleine projectje. ‘Julle is so owelyk’. Wij hingen ook nog enkele prenten aan de vuilnisbakken in de gang.

 Als we hiermee klaar waren, waren alle kleuters al naar huis. We gingen naar de klas van Anke.

Ze bracht ons naar de kapster die het haar van Sien in vlechtjes ging leggen. Dat kapsalon was echt Afrika. 

Aan de ene kant konden de mannen gaan om zich te laten scheren en aan de andere kant konden de vrouwen gaan om hun haar in te vlechten. De kapster keek naar Siens haar en ze vroeg haar af hoe ze met zo’n dun haar vlechtjes ging maken. Ze besliste om er wol in te verwerken. Dan begon ze eraan. Sien had soms wel wat pijn omdat ze soms wat hard trok aan me haar om het goed vast te maken. 

Terwijl ze bezig was met Siens haar, kwamen er ook nog enkele andere vrouwen met hun haar. Gelukkig waren er twee kapsters. Na een tijdje kwam Anke kijken of ze al klaar waren. Maar ze was helemaal nog niet aan de helft. Anke en Ruth gingen samen nog achter de ingrediënten om de chocomousse te maken voor morgen.

Dan eindelijk na 3 uur en een half kwamen Anke en Ruth om Sien. Sien zat al in het donker, omdat de elektriciteit was uitgevallen. Het waren pijnlijke 3 uren voor Sien, maar iedereen vindt het resultaat wel mooi. Vanaf nu komen er geen duidelijke foto’s meer op van Sien op de blog. Zo is het voor iedereen een verrassing om dinsdag. Het eindresultaat besparen we jullie dus tot dinsdag...

Toen we naar huis reden, stopten we nog even bij Sandra. We mochten haar mixer gebruiken om de chocomousse te maken, anders gingen we de hele avond mogen kloppen aan de chocomousse.

Als we thuiskwamen, begonnen we onmiddellijk aan de chocomousse. We werkten goed door en na een uurtje waren we klaar. Ondertussen maakte Anke nog een typisch Afrikaans gerecht Boonkiebredi. Dit is een soort stoofvlees met groentjes bij en aardappelen. Dit aten we samen met een beetje rijst. Het was heel lekker. 

Na het eten legden we alles klaar voor morgen. We keken ook wat er nog allemaal in onze knutseltas zat dat we toch terug meewilden naar huis. Anke mocht ook nog eens kijken. De rest van de knutseltas geven we af in Klapmuts omdat ze het daar beter kunnen gebruiken dan in Paarl. 

We schreven ook nog enkele bedankingskaartjes. Daarna gingen we gaan slapen, nog vier nachtjes slapen en we moeten vertrekken….